در دنیای مدرن امروز هر کشوری که مردمش در رفتارهای عمومی جامعه به قوانین احترام بگذارند، با فرهنگ تر به حساب می آیند.
مثلا دربرخی از کشورهای اروپایی کسی به خود اجازه ریختن آشغال روی زمین نمی دهد زیرا فرهنگ آن کشور اجازه این کار را به او نمی دهد.

حال در اینجا سوال می شود که چه امری این فرهنگ را بوجود آورده است؟

شاید در جواب این سوال دلیل های بسیاری ذکر شود ولی مهمترین دلیل، خود مردم و فرهنگ تذکر دادن به همدیگر است. یعنی اگر کسی اشتباهی را در قانون عمومی جامعه مرتکب شد، دیگران حتما به او تذکر می دهند و از او درخواست اصلاح کارش را دارند.

در کشور اسلامی ایران یکی از قوانین عمومی، رعایت حجاب و عفاف در جامعه می باشد که طبق دستورات شرع مقدس اسلام بر هر زن و مردی واجب و ضروری است.
اگر دوستداران حجاب و عفاف، مخصوصا بانوان محجبه کشورمان می خواهند که این مسئله فرهنگی و دینی در جامعه ترویج پیدا کند، نیازمند راهکاری ضروری هستیم و آن راهکار امر به معروف و نهی از منکر و تذکر دوستانه در باب حجاب و عفاف به یکدیگر است.

خداوند متعال در قرآن کریم تذکر و امر به معروف در مسئله حجاب را اینگونه مطرح می کند :
«وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ...» (نور/31)
و به زنان با ایمان بگو، دیدگان خود را [از هر نامحرمى] فرو بندند و پاکدامنى ورزند و زیورهاى خود را آشکار نگردانند، مگر آنچه که طبعاً از آن پیداست و باید روسرى خود را بر سینه خویش [فرو] اندازند.
 
در این آیه پروردگار متعال رسولش را خطاب کرده و فرمان می دهد که مسائل حجاب را به زنان بازگو کند، و این همان بحث تذکر و امر به معروف است که در این آیه به آن اشاره دارد.
اگر ما دوست دار یکدیگر هستیم و می خواهیم که حجاب و عفاف در جامعه حکم فرما شود، باید نواقص همدیگر را با شرایط خودش برای اصلاح جامعه بازگو کنیم تا جامعه ای به دور از فساد و تباهی داشته باشیم.
اللهم عجل لولیک الفرج